Waterstofhype? 4

(2019-05) Waterstof als energiedrager voor de voortstuwing van voertuigen is aan een gestage opmars bezig. Dat lijkt vreemd, omdat de Toyota Mirai of Hyundai Nexo qua prijs/prestatie verhouding niet kan concurreren met de louter batterij-aangedreven counterparts. Daarnaast is de laadinfrastructuur voor batterij voertuigen veel uitgebreider, is de prijs van een kilootje waterstof nog hoog en is de efficiency van een brandstofcel-voertuig vanwege de dubbele omzetting van energie relatief laag. Last but not least is de enorme marketing power van Tesla niet te vergelijken met de serieuze lange termijn uitingen van bijvoorbeeld Toyota.

Waarop is dan toch, ondanks de hierboven genoemde feiten, na twintig jaar een hernieuwd geloof in waterstof gebaseerd?

Er is een groeiend geloof, dat de batterij niet voor elke vorm van vervoer dé ideale oplossing zal zijn. Daarnaast heerst er bij batterijfabrikanten de gedachte dat de levering van batterijen niet aan de toekomstige vraag kan voldoen. Wereldwijd zijn er alleen al in 2025, veertig – en in 2030, tachtig op volle toeren draaiende “gigafactories” nodig om aan de vraag te voldoen. Dat zet de delving van zeldzame aardmaterialen en o.a. lithium onder enorme druk. Het zal duidelijk zijn dat dit ook nog geopolitieke consequenties met zich mee draagt omdat China op vrijwel alle gebieden al veel langer aan de weg timmert dan Europa. Daarnaast heeft Bosch zich na eerdere uitlatingen over het bouwen van gigafabrieken, teruggetrokken vanwege het hoge risico van de investeringen. En autofabrikanten maken zich nog steeds zorgen over de intrinsieke onveiligheid van de huidige lithium-ion accu’s. De solid-state accu biedt vele voordelen op de gebieden veiligheid, energie en snelle laad mogelijkheden. Maar helaas wordt de massale productie van deze accu steeds weer opnieuw uitgesteld. Nota bene Panasonic heeft het nu over 2028.

Of de brandstofcel serieus zal doorbreken is wel afhankelijk van grote investeringen; de prijsdaling die mogelijk is bij hoge productie, is daarbij vergelijkbaar met de lithium-ion accu.

Waterstof als energiedrager heeft grote voordelen bij voer-, vaar, of vliegtuigen, waarbij erg veel energie meegenomen moet worden. Bij binnen- en interstedelijk transport is dat niet noodzakelijk, maar bij long-haul trucks weldegelijk. Met waterstof kan een hoge actieradius bereikt worden door louter het vergroten van de tanks, vergelijkbaar met diesel. Naast de grootschalige projecten die in de pijplijn zitten in China, Zuid-Korea en Japan wordt ook flink uitgepakt In Zwitserland. Hyundai zal daar 1600 brandstofcel vrachtauto’s leveren tot en met 2025. Dit is een serieuze zet die prijsdalingen teweeg zal brengen en een toekomstige “technologische monocultuur” op basis van louter batterijen onder druk zet.

Kortom; we gaan nog interessante tijden tegemoet, wellicht vergelijkbaar met het begin van de vorige eeuw toen verschillende aandrijfvormen serieus met elkaar konden wedijveren.