Een kilootje CO2

(2015-02) Behalve in de auto-industrie is een kilo CO₂  slechte handel. In de gewone wereld doet een kilo ongeveer een halve cent. Voor de handel in broeikasgassen is in 2005 het European Union Emissions Trading System (ETS) van kracht geworden. 11.000 elektriciteitscentrales en fabrieken van de 28 EU-lidstaten, IJsland, Noorwegen en Liechtenstein zijn daarin vertegenwoordigd. Indien een centrale minder uitstoot dan een vastgestelde waarde, kan zij  CO₂-rechten verkopen en bij meer uitstoot, kan zij rechten kopen. Door een prijs te zetten op CO₂-uitstoot wordt innovatie in de hand gewerkt. Echter ligt de prijs door de “open” marktwerking nu op een veel te laag niveau. Door die lage prijs wordt de bouw van vervuilende kolencentrales in de hand gewerkt ten faveure van minder vervuilende gasgestookte elektriciteitscentrales. In 2008 lag de prijs van een ton CO₂ nog boven € 25,=. Inmiddels is deze gezakt tot 5 euro, hetgeen veel te laag is om milieubesparende technologieën toe te passen. De afvang en opslag van CO₂ kost bijvoorbeeld al zo’n € 75,= per ton. Het is duidelijk dat deze ‘vrije markt’ dat niet gaat bewerkstelligen.

Factor 55
Hoe anders is het in de auto-industrie. In 2021 kost een gram CO₂ boven 95 gram (zonder gewichtscorrectie) € 95,= per auto. Dat kan een aardige onkostenpost voor een autofabrikant zijn, als zij bijvoorbeeld 700.000 auto’s in de EU afzet. Als we ervan uitgaan dat een auto 300.000 kilometer mee gaat, stoot deze auto in het voorbeeld gedurende zijn leven 300.000 gram uit boven de norm ofwel 0,3 ton. In het ETS waaraan de centrales moeten voldoen, vertegenwoordigd dat een waarde van € 1,70. Een kilo CO₂ wordt in de auto-industrie 95 / 1,7 is 55 maal zo zwaar aangerekend. Dit heeft weinig met milieuzaken te maken.

Handelsbalans
De echte reden is anders, namelijk het ervoor zorgen dat de Europese auto-industrie leidend blijft in de wereld en het overschot op de Europese handelsbalans van 95 miljard Euro behouden blijft, naast de werkgelegenheid. Tevens wordt op deze manier ervoor gezorgd dat de afhankelijkheid van olieproducerende landen wordt verminderd en de hoeveelheid geld die uit Europa verdwijnt te verminderen. Ook is dit de enige manier om ervoor te zorgen dat elektrische auto’s voet aan de grond kunnen krijgen. Iets dat, behalve een dappere poging in WOII, de laatste honderd jaar nooit meer gelukt is. Het milieu is belangrijk, maar milieuwetgeving is voornamelijk gebaseerd op economisch gewin; twee vliegen in één klap.