Zelflopende voetganger

(2015-03) Met eenvoudige, bestaande technologieën kan de auto zelf rijden, op de snelweg althans. Indien een auto voorzien is van lane keeping assistance, adaptive cruise control en automatic brake assist, kan de bestuurder op de snelweg, rustig een krantje lezen of een dutje doen. Dit type zelfrijdende auto’s komt meestal in het nieuws, met daaraan geplakt het jaartal 2017 of 2020.
Veel lastiger is het om een auto zelfrijdend te maken in stadsverkeer, omdat fietsers, voetgangers en scootmobielen erg onberekenbaar zijn en de ‘robotauto’ het gedrag van de voetganger in het geheel niet in de hand heeft. Bovendien is het voor computer-, radar, lidar etc. systemen onmogelijk te voorspellen welke intentie een andere verkeersdeelnemer heeft. Als er een automobilist links of rechts aan komt rijden, is de blik in zijn ogen, de beste voorspelling van zijn gedrag. Indien er een gespannen oogopslag is, dan is de verkeersdeelnemer van plan om over te steken. Indien de blik afwezig is, wil hij nog wel een rondje wachten óf hij is onder invloed van geestverruimende middelen. Systemen die op de ‘geautomatiseerde’ auto zitten, hebben deze voorspellingsgave nog niet. Maar ook op dit gebied zijn er ontwikkelingen.

Systemen die vermoeidheid bij de autobestuurder kunnen meten via oogbewegingen, zijn er al lang. De bestuurder kan in dat geval het advies krijgen om een bakkie te gaan nemen. Uiteraard is de technologie ver genoeg gevorderd om aan andere bestuurders in de omgeving door te geven dat er van links een niet goed uitgeslapen bestuurder aan komt, maar het recht op privacy gaat alsnog voor. Een stap verder gaat het meten van ademhaling, spierspanning, hartslag, transpiratie en huidtemperatuur. Deze meetwaarden veranderen onder invloed van stress en het stressniveau neemt toe bij het oversteken van ingewikkelde kruisingen.

Nog een stap verder gaan voorspellingen over het menselijk gedrag die gemaakt kunnen worden door met een speciale MRI-techniek in de hersenen te kijken. Neurologen van de universiteit van Western Ontario (Canada) keken naar de activiteiten in verschillende hersengebieden. Door die informatie te combineren en interpreteren kunnen ze seconden vooraf voorspellen welke beweging een proefpersoon gaat maken. Wetenschappers van de universiteit van Michigan hebben deze technologie mobiel gemaakt door een implantaat in de schedel te brengen dat signalen doorgeeft aan een computertje buiten het lichaam, zodat bijvoorbeeld mensen die een dwarslaesie hebben toch hun armen of benen kunnen bewegen. Deze informatie zou in technische zin ook tussen auto’s en mensen uitgewisseld kunnen worden, zodat een stadsritje ietwat comfortabeler wordt.