Gedoogdiesel

(2016-01)
De verspreiding van de dieselauto staat na een lange opmars sinds midden jaren zeventig, vooral in Europa, stevig onder druk. De Amerikaanse en Japanse auto-industrie zijn echter nooit fans van diesel geweest. De Oldsmobile diesels die van 1978 tot 1985 geproduceerd werden, bleken volkomen mislukkingen in kwaliteit en efficiency en het beleid daarna, zorgde ervoor dat de VS jaren achterliep op dieseltechnologiegebied t.o.v. Duitsland, Italië en Frankrijk. De EPA (het federale volksgezondheid/milieu agentschap van de VS) heeft naar buiten gebracht dat de VW-groep de zaak op NO_X –uitstoot gebied heeft beduveld. En daar heeft de EPA volkomen gelijk in. Sterker nog; alle Europese diesels stoten veel meer NO_X uit dan de cijfers uit de officiële rijtest doen geloven.

Uiteraard is dit al jaren bekend en daarom is het woord gedoogdiesel beter op zijn plaats dan sjoemeldiesel. Ook de manier waarop de cijfers worden gerealiseerd is al jaren bekend. De ADAC sprak in 2013 over een Umprogrammiertes Steuergerät (Motor läuft mit weniger Leistung als im Straßenbetrieb).

De huidige situatie doet me sterk denken aan de jaren zeventig, toen er strenge NO_X -eisen in de VS werden vastgelegd voor 1976. De EPA bepaalde dat de NO_X-uitstoot gemaximaliseerd werd op 3,4 gram/mijl t/m 1975 en daarna op 0,41 gram/mijl.

De Amerikaanse autofabrikanten schreeuwden moord en brand en dreigden met 200.000 werklozen (Ford) of miljarden aan desinvesteringen (GM) als de strenge NO_X -wetgeving doorgang zou vinden. De boete bij het niet voldoen aan de emissie-eis werd in 1976 door de EPA op 10.000 dollar bepaald per auto (ongeveer gelijk aan de eis na inflatiecorrectie die door de EPA nu bij VW per auto is neergelegd). Door de strenge wetgeving zou de opkomst van de Mazda Wankelmotor, die aan de milieu-eisen kon voldoen, vanaf begin jaren zeventig niet meer te stuiten zijn.

Mede daarom en vanwege de technologische achterstand van de Amerikaanse auto-industrie mede door de jarenlange heerschappij van de grote drie (GM, Ford, Chrysler), werd door het Amerikaanse congres bepaald dat de strenge NOx-standaard steeds weer uitgesteld moest worden. Uiteindelijk tot 1994.

In 1973 bleek uit een EPA-test dat de Mazda RX3 met Wankelmotor 1 op 4,4 liep. Dit ‘feit’ gekoppeld aan de oliecrisis zorgde ervoor dat de Wankelmotor nagenoeg dood werd verklaard in 1974 in de VS. Vlak voor de EPA-test was de voorspelling dat de Wankelmotor een ongekende disruptie (ook al bestond dat trendy woord toen nog niet) zou veroorzaken in de Amerikaanse auto-industrie. Later moest de EPA toegeven dat het verbruik van de Mazda na nieuwe tests 1 op 8,4 bleek te zijn. Helaas kwam die constatering te laat voor de moedige Japanse autofabriek. Mazda stond op de rand van een faillissement in 1975 en werd gered door de Sumitomo Bank. Overigens voldeed de Mercedes 300 Turbo Diesel, (die nu Utrecht-centrum niet meer in mag) ook aan de toen voorgestelde strenge NO_X -eisen. De opmars van de diesel in de VS ging door overheidsingrijpen ook toen niet door.

Bronnen
ADAC (2013), Cycle beating: How are OEM’s optimising the vehicle to test cycles? Who does what in the homologation process?

Gerard, D., Lave, L. (2002), Technology-forcing automobile emissions provisions of the 1970 Clean Air Act: Forcing invention or innovation? Center for the Study & Improvement of Regulation, Carnegie Mellon University, Pittsburgh PA

Knie, A. (1994), Wankel-Mut in der Auto-Industrie: Aufstieg und Ende einer Antriebsalternative. Ed. Sigma, Berlin.