Crashdummies
(2015-01) Hoe test je welke versnelling het menselijk lichaam aan kan? Dit was een belangrijke vraag die vlak na de Tweede Wereldoorlog veelvuldig gesteld werd. Algemeen werd aangenomen dat dat maximaal 18g was, ofwel 18 maal de zwaartekrachtversnelling. Stoelen van straaljagers werden dan ook op basis daarvan ontworpen. Boven 18g mocht de stoel of de cockpit afbreken omdat de piloot die vertraging toch niet zou overleven. Door vanaf 1947 in een met raketten aangedreven slede op rails plaats te nemen en hogere vertragingen te beleven probeerde Kolonel John Stapp aan te tonen dat de mens meer aan kon.
Kogel
Ondanks vele gebroken ribben en polsen, bloeduitstortingen en diverse inwendige verwondingen werden de experimenten steeds extremer. Tijdens de 29e run accelereerde Stapp in 5 seconden naar 1017 km/u en vertraagde hij in iets meer dan een seconde van 1017 km/u naar stilstand. Stapp was daarmee de snelste man op aarde en tevens sneller dan een kogel. Door dit ‘experiment’ te overleven toonde Stapp aan dat de mens een vertraging van 46,2 g aan kon. Dankzij die tests werd de veiligheid van straaljagers vergroot en maakte John Stapp promotie voor het gebruik van gordels in auto’s. Stapp overleed op 89 jarige leeftijd in 1999.
Smog
Ook op andere gebieden stelden vrijwilligers zich in dienst van de wetenschap. In dezelfde periode dat Stapp met zijn experimenten begon, werden tests uitgevoerd betreffende hoeveel smog een mens goed kon verdragen. Een vrijwilliger nam daarbij plaats in een afgesloten ruimte en er werd een kleine hoeveelheid ‘smog’ ingeblazen. Op het moment dat de vrijwilliger moeite kreeg met het lezen van een boek was de drempel bereikt. Later werd de smog via twee openingen rechtstreeks in een kap geblazen.
Foto-elektrische cellen registreerden het knipperen van de ogen. De huidige tests om vermoeidheid bij chauffeurs te meten, en daardoor alarmsignalen af te geven, lijkt hier enigszins op. De ‘smog’ werd geleverd door de Western Oil and Gas Association.